ŞİİRİMİSİLER 01

 Oblomovum bugün yine, Gonçharovum çarem sende...

Giden ÇELENK’in ardından beni içten içe varla-yok ettiğin Raskolnikovum... Dostoyevskim...Uyandığımda böcek olacağım hep öyle kalacağım samsa ettin beni KAFKA'm...

Yeterindeyim zamanın yeterinde... 

ŞİİRİMSİLER 02

Kalemim senin için dokuyor nakışını kağıda bugün. 

Gelmek, gitmek, kalmak fiilleriydi hayatın fiilleri.
Geldin, kalıyorsun, gitmemeni dileyerek yazıyorum. 

Gelişine şaşkınım. Boynunun kokusunu burnuma taktığındandır, sana dair; “özlem” adında bir duygum doğdu. 

Sen kokunla gittiğinde büyüyor özlem. Bugün yürümeye başladı babası...
Bildiklerini elbette ki anlatmayacağım, bilmediklerin içinse erken diyorum. 

“her ölüm erkendir” gibi aslında bilmediklerin. 

Ne zaman anlatırsam anlatayım doğru zamanı olmayacağını düşünebilirim. Ama yine de bugünden daha yaşlı olacak erken zamanda anlatacağım sana. 

Ya da yazacağım.
Zamanı biraz daha içmem lazım kusabilmem için… 

iç cehennemi ve dış cenneti arasındaki arafta sıkışmış ben!
medeti sende arayan ben!
kıblesi ruhu olan ben!
cinnetini cennete çevirirken çarkına çelme çakan ben!
suyuna tuzunu katık edip her yanını kurutan ben!
yaradan beni yaratan ben!
sarmalını tek uca indirim her şeyi çember eden ben!
yani giderken gelemeyen, gelirken gidemeyene gark eden ben!